"Do starostwa sanockiego zaliczano nadto klucz ulucki (Ulucz, Hłomcza i Dobra), faktycznie wchodzący w skład ekonomii samborskiej (przy czym mieszkańcy tych wsi byli zobowiązani do posług w żupie starosolskiej) oraz dzierżawę mrzygłodzką (tyrawską), obejmującą miasteczko Mrzygłód (Tyrawę) oraz wsie Łodzinę i Dębną, od 1655 r. pozostającą w rękach Zaporskiego, a od 1633 - Wojciecha Kazimierza Kota cześnika mielnickiego.

 

Dobra[1]: de laneis 3 per fl. 4, de 1 quarta agri fl. 1, hortulani 3 in hortis per gr 16, inquilini pauperes 2 per gr 8          [fl.] 15/4.

 

 

[1] Dobra Szlachecka, w. nad Sanem, na płn.-wsch. od Sanoka; wł. szlach., szlachty zagrodowej - Dobrzańskich h. Sas;  Boniecki, t. IV, s. 336-337 wzm. m. in. Andrzeja, Iwana, Stefana, Fedkę (ok. 1621 r.), zaś w 1653 r. wzm. są Hrehory, Iwan i Mikołaj (AGZ, t. XXI, s. 132; SGKP, t. II, s. 67, nr 3; SHGS, s. 87-91; woj. kroś., RP.

 

Kucz ulucki (zob. dalej) należący do ekonomii samborskiej (AGZ, t. XXI, s. 21; SGKP, t. III, s. 77-78; SHGS, s. 148-150),

 

Klucz ulucki (tj. wsie Ulucz, Hłomcza i Dobra - nie wzm. w rejestrze w 1640 r.) przypisany do posług w żupie starosolskiej w ekonomii samborskiej (zob. SGKP, t. XII, s. 795-796; AGZ, t. XXI, s. 21); woj. kroś., RP.