XX Budze sie. - Straszna nade mna kobieta Spiewala swoje czarodziejskie runy. "Ojczyzna twoja - wrzeszczala - zabita, Ja jedna zywa...a ty zamiast truny Miales moj zywot. - Popiolem nakryta I zaplodniona przez proch i pioluny Wydalam ciebie, abys byl mscicielem! Synu popiolow, nazwany Popielem... XXI "Sam jeden jestes... ale cie przymioty Ojcow napelnia...a ja dam dwa duchy: Na prawo stanie-c jeden aniol zloty, Na lewo jeden z krwi i zawieruchy; Ci dwaj... ty trzeci...i i moj glos jak grzmoty, Pedzacy w zemste." - (...) I Cierpienia moje i meki serdeczne, I ciagla walke z szatanow gromada, Ich bronie jasne i tarcze sloneczne, Jamy, wezowa napelnione zdrada... Powiem...wyroki wypelniajac wieczne, Ktore to na mnie dzisiaj brzemie klada, Abym wyspiewal rzeczy przeminiete I wielkie duchow swietych wojny swiete. (...)
Juliusz Slowacki, Krol Duch. 1847
Mickiewicz's fellow-exile and main rival, Juliusz Slowacki (1809–1849), was less appreciated
by his contemporaries. Yet his voluminous output spans a great many genres from lyric poems
to poetic dramas to tales in verse and visionary epics...
His last, "mystical" period yielded the immense poem Krol-Duch (King-Spirit, 1847),
a mythopoetic vision of Polish destiny through the nation's reincarnated spirit.